Μια κίνηση αγάπης και αλληλεγγύης “Σε Αναμονή”
Η δράση “Σε Αναμονή”, η οποία υπάρχει εδώ και 7 μήνες, μας δείχνει ότι στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και εμπιστοσύνη. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία βοηθάει τους λιγότερο τυχερούς συνανθρώπους μας, που βιώνουν δύσκολες οικονομικές καταστάσεις και αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα. Βρεθήκαμε με την Δημήτρη Πανέλη, ο οποίος είναι ο εμπνευστής της δράσης και μας μίλησε για την ιδιαίτερη γλυκιά αναμονή που έχει δημιουργήσει.
Η δράση «σε αναμονή» ξεκινώντας από τον καφέ έχει πάρει πολύ μεγάλη δημοσιότητα και διάσταση το τελευταίο διάστημα. Γιατί ένας φοιτητής θεατρικής σχολής αποφάσισε να ξεκινήσει αυτή τη δράση στην Ελλάδα;
Ένα βράδυ που καθόμουν στον υπολογιστή έτυχε να δω ένα άρθρο για μια παράδοση που είχε ξεκινήσει από την Ιταλία στα τέλη του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Όταν το είδα σκέφτηκα ότι ήταν μια υπέροχη ιδέα η οποία θα μπορούσε να γίνει πράξη στην Ελλάδα της κρίσης και με αφορμή τον καφέ να επεκταθεί και σε άλλα προϊόντα πρώτης ανάγκης.
Η ανάγκη για προσφορά ήταν που με ώθησε στο να μην μείνω άπραγος. Είμαι εν δυνάμει καλλιτέχνης και νέος άνθρωπος και οφείλω να δώσω ένα στίγμα. Είναι αδιανόητο οι καλλιτέχνες να απέχουν από την κοινωνία. Πρέπει να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας πρακτικά. Πέρα από το πνευματικό κομμάτι, το οποίο είναι πολύ σημαντικό γιατί καλλιεργεί και διαμορφώνει συνειδήσεις, έχουμε την υποχρέωση να σταθούμε στο πλευρό της κοινωνίας. Πρέπει να ξεφύγουμε από τις τηλεοράσεις, από τα tablet, από τους υπολογιστές. Δυστυχώς έχουμε γίνει η γενιά της οθόνης, ανάμεσα στα άλλα. Πρέπει να ξεκολλήσουμε από την οθόνη και να ζήσουμε, να προσφέρουμε.
Ανέφερες ότι σκοπός σας είναι να πάει σε όλη την Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή σε πόσες πόλεις έχει φθάσει;
Έχει φθάσει όντως σε όλη την Ελλάδα. Είναι ελάχιστες οι περιοχές όπου δεν υπάρχει καθόλου παρουσία της δράσης. Υπάρχουν περιοχές όπου η δράση τρέχει μαζικά, όπως π.χ. στην Τήνο στην οποία θα συναντήσει κανείς ένα πολύ μεγάλο δίκτυο σε όλο το νησί, αλλά και περιοχές που υπάρχει μόνο ένα μαγαζί με τη δράση. Μέχρι στιγμής υπάρχουν 29 ομάδες και πρόσφατα ξεκίνησε η δράση και στην Κύπρο όπου αναπτύσσετε με γοργούς ρυθμούς. Υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά περιθώρια. Η αρχική σκέψη ήταν κάθε πόλη να αποκτήσει από μια ομάδα και να διαχειρίζεται τα θέματα της περιοχής της.
Για να μπορέσει κάποιος να ενταχθεί σε αυτή τη δράση, είτε είναι κατάστημα είτε ένας απλός πολίτης, τι χρειάζεται να κάνει;
Όλη η διαδικασία είναι πολύ απλή. Αν είναι επιχείρηση που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει τη δράση, ζητάμε να μας στείλουν ένα μήνυμα στη σελίδα μας στο facebook «Σε Αναμονή». Το μήνυμα να περιέχει την επωνυμία της επιχείρησης, τη διεύθυνση, ένα τηλέφωνο επικοινωνίας και μια φωτογραφία με την ένδειξη της αναμονής στο χώρο τους. Η ένδειξη της αναμονής είναι ένα πινακάκι, σε ένα εμφανές σημείο στο μαγαζί, στο οποίο αναγράφεται πόσα και ποια προϊόντα είναι σε αναμονή. Ουσιαστικά θέλουμε τα βασικά στοιχεία, έτσι ώστε να μπουν στην οργανωμένη λίστα με τα μαγαζιά ανά περιοχή σε όλη την Ελλάδα και ο κόσμος να τα βρίσκει πιο εύκολα. Τέλος το μόνο που έχει να κάνει είναι να εκτυπώσει την αφίσα μας, την οποία μπορεί να βρει στην σελίδα μας και να την τοποθετήσει σε κάποιο εμφανές σημείο του μαγαζιού.
Αν είναι πολίτης ή ομάδα πολιτών το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να μου στείλουν ένα μήνυμα στη σελίδα. Όλες οι ομάδες που δημιουργούνται είναι πάντα σε συνεργασία μαζί μου για να υπάρχει ένας έλεγχος. Βέβαια τα μέλη της εκάστοτε ομάδας είναι εκείνα που χειρίζονται τα πάντα στην περιοχή τους.
Οπότε η όλη ιδέα ξεκίνησε από ένα άρθρο που αφορούσε τον καφέ. Σήμερα όμως η δράση έχει προχωρήσει αρκετά και δεν αφορά μόνο τον καφέ. Τι άλλο προϊόντα περιλαμβάνει η δράση;
Ο καφές ήταν μόνο η αφορμή. Η δράση έχει ταξιδέψει σε φούρνους για ψωμί, γάλα, υπάρχουν φρούτα σε αναμονή, κρέας σε αναμονή, φάρμακα σε αναμονή, έχει πάει σε συνεταιρισμούς με αγροτικά προϊόντα, σε παντοπωλεία, σε καύσιμα, σε ψαράδικα, σε βιβλιοπωλεία, σε κομμωτήρια, σε θέατρο και σε τόσα ακόμα προϊόντα, υπηρεσίες και μαγαζιά. Όλα αυτά είναι πράγματα που χρειαζόμαστε και δυστυχώς έχουν γίνει προϊόντα πολυτελείας για μεγάλη μερίδα κόσμου.
Πως διασφαλίζεις ότι τα προϊόντα που είναι σε αναμονή θα φθάσουν στον κόσμο που τα έχει όντως ανάγκη;
Θεωρώ απάνθρωπο, να ζητάω από κάποιον κάρτα ανεργίας ή Ε9 για να πάρει ένα καρβέλι ψωμί ή ένα καφέ. Οπότε για να λειτουργήσει όλο αυτό, θα πρέπει εγώ να εμπιστευτώ την επιχείρηση, η επιχείρηση θα πρέπει να εμπιστευτεί τον άνθρωπο που πάει να πάρει το προϊόν ότι όντως το έχει ανάγκη. Είναι σαν μια αλυσίδα, όπου αν σπάσει ένας κρίκος χαλάει όλη η αλυσίδα. Αν καταλάβω ότι κάποια επιχείρηση προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την δράση, θα κόψουμε κάθε επαφή μαζί της και θα την δημοσιεύσω στη σελίδα να το μάθει ο κόσμος. Αυτό δεν είναι θέμα εκδίκησης ή κάτι τέτοιο, απλά πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες για να προστατευτεί όλο αυτό. Αντίστοιχα και οι επιχειρήσεις αν δουν ότι κάποιος πάει να καταχραστεί τη δράση, προφανώς έχουν το δικαίωμα να μην δώσουν ένα προιόν. Ευτυχώς πάντως μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο.
Βέβαια θα υπάρξουν και υπηρεσίες που θα είναι πιο δύσκολο να διαχειριστούν και το κριτήριο θα πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένο, όπως τα διαγνωστικά κέντρα που θα μπουν σύντομα στη δράση. Επειδή η συγκεκριμένη υπηρεσία θα είναι μόνο για ανέργους και φοιτητές, θα πρέπει να γίνεται με κάρτα ανεργίας ή φοιτητικό πάσο.
Η δράση βασίζεται σε 4 λέξεις. Εμπιστοσύνη, αλληλεγγύη, ανθρωπιά και φιλότιμο. Είναι χαρακτηριστικά, που θα έπρεπε να μας αντιπροσωπεύουν ως κοινωνία και το κάνουν ως ένα βαθμό. Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς τα έχουμε παραμελήσει, αλλά πιστεύω ότι είναι βαθειά ριζωμένα μέσα μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρούμε ένα κίνητρο να τα βγάλουμε και πάλι στην επιφάνεια.
Η εμπιστοσύνη ίσως είναι η πιο σημαντική λέξη, καθώς σήμερα πρέπει να την ξανά-θυμηθούμε και να την καλλιεργήσουμε στην κοινωνία μας. Έχουμε διάθεση να βοηθήσουμε με σκοπό να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που έρχονται όλοι μαζί. Μαζί, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Στόχος από όλο αυτό είναι να φύγουμε από τον εαυτό μας, από το εγώ και να κοιτάξουμε τον διπλανό μας. Χωρίς να ενδιαφερθούμε και να μοιραστούμε πράγματα με τον διπλανό μας δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας. Οπότε ας ξεκινήσουμε με κάτι απλό, με ένα καφέ.
Αυτή τη στιγμή πόσα καταστήματα συμμετέχουν και πόσες ομάδες υπάρχουν;
Επίσημα υπάρχουν 500 επιχειρήσεις καταγεγραμμένες, όμως υπάρχουν περισσότερες που έχουν ενταχθεί στην προσπάθεια. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι παραπάνω από 1000. Υπάρχει κόσμος που έχει ξεκινήσει από μόνος του χωρίς να ξέρει ότι υπάρχει η σελίδα και μια οργανωμένη δράση και άλλος κόσμος που μας γνωρίζει αλλά θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.
Έχουν δημιουργηθεί 28 ομάδες σε όλη την Ελλάδα και 1 ομάδα στην Κύπρο, στην Λευκωσία. Συνολικά έχουν δοθεί χιλιάδες προϊόντα όλο αυτό το διάστημα. Υπολογίζω ότι έχουν δοθεί πάνω από 6.000 προιόντα κάθε λογής, πάνω 2.000 κιλά κρέατος, φάρμακα που η αξία τους ξεπερνάει τα 2.000 ευρώ, έχουν δει θέατρο «σε αναμονή» εκατοντάδες άτομα. Για 6 μήνες είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Βέβαια δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε, γιατί το στοίχημα είναι η διάρκεια και η εξέλιξη. Υπάρχουν πολλά περιθώρια σε πολλούς τομείς. Είμαστε μόνο στην αρχή.
Ο κόσμος πηγαίνει εύκολα να ζητήσει ένα προϊόν σε αναμονή;
Στις μεγάλες πόλεις ο κόσμος πάει, αντίθετα στην επαρχία είναι πιο περίεργη η κατάσταση. Στην επαρχία επειδή είναι πιο μικρές κοινωνίες υπάρχει σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα της ντροπής. Στην Αθήνα είναι πιο απρόσωπη η κατάσταση και δεν έχει παρατηρηθεί το αίσθημα της ντροπής στις πιο πολλές περιπτώσεις.
Είχαμε παρατηρήσει (βλ. στην επαρχία) τους πρώτους 2 μήνες το εξής φαινόμενο. Άνθρωποι προπλήρωναν τις επιχειρήσεις προϊόντα και κανείς δεν έμπαινε να τα ζητήσει. Έτσι ήρθαμε σε επαφή με τοπικούς φορείς και τα προϊόντα τα οποία δεν δίνονταν, πλέον παρέχονται είτε σε ορφανοτροφεία, είτε μέσω κοινωνικών λειτουργών σε οικογένειες, είτε σε συνεργασία με δήμους σε διάφορους ανθρώπους, σε κοινωνικά παντοπωλεία, σε συλλόγους πολυτέκνων κλπ.
Όμως πρέπει να πούμε ότι δεν χρειάζεται να νιώθουμε ντροπή. Δεν είναι ντροπή να δέχομαι ένα δώρο από έναν συνάνθρωπο μου σε μια δύσκολη στιγμή. Δεν είναι ντροπή να πάει κάποιος ένα προϊόν στην οικογένεια του ή δεν είναι κακό να είναι κάποιος φοιτητής και να μην έχει χρήματα. Ειδικά στην εποχή που ζούμε, όπου όλοι αντιμετωπίζουμε οικονομικές δυσκολίες, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σπάσουμε αυτή τη νοοτροπία και να δεχθούμε ή να κάνουμε ένα μικρό δώρο στον διπλανό μας.
Η όλη δράση έχει πραγματοποιηθεί χωρίς λεφτά. Υπήρχε κάποια στιγμή που σκέφτηκες να το αφήσεις στην άκρη;
Πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής. Αν και είναι πάρα πολύ γεμάτο το πρόγραμμα μου, με τα μαθήματα, τις πρόβες και τις καθημερινές ανάγκες που προκύπτουν, δεν έχω σκεφτεί ούτε μια στιγμή να το αφήσω. Όλη η δράση μου δίνει κίνητρα, μου δίνει ενέργεια, μου δίνει ζωή. Ειδικά όταν βλέπω ότι κόσμος το αγκαλιάζει και υπάρχει η δυνατότητα να βοηθηθεί περισσότερος κόσμος αν μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Είναι το μικρό μου «παιδί», το οποίο προσπαθώ να προστατέψω και να μεγαλώσω σωστά!
Έχεις μιλήσει με κάποιον άνθρωπο που έχει πάρει κάποιον προϊόν;
Είναι τόσο περίεργα τα συναισθήματα όταν βλέπεις αξιοπρεπείς ανθρώπους να ζητάνε τρόφιμα ή όταν με παίρνουν τηλέφωνο και κλαίνε από συγκίνηση. Είναι κάποιες καταστάσεις και κάποια συναισθήματα που δεν μπορώ να περιγράψω τι έχω νιώσει. Απλά χαίρομαι που έβαλα ένα λιθαράκι και βοηθάω κάποιους συνανθρώπους μου και ότι κατάφερα να πείσω και άλλους ανθρώπους να δραστηριοποιηθούν. Φυσικά δεν είμαι μόνος μου. Υπάρχουν οι ομάδες και τα μαγαζιά σε όλη την Ελλάδα που χωρίς αυτούς δεν θα είχε γίνει τίποτα. Είναι μια τεράστια αλυσίδα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Έχω επικοινωνήσει με ομογενείς από Αμερική, Αυστραλία από κάθε σημείο της Ευρώπης που θέλουν να βοηθήσουν και να συνεισφέρουν. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις άνθρωποι που ζουν έξω για χρόνια, να ενημερώνουν φίλους και συγγενείς στην Ελλάδα που δεν γνωρίζουν τη δράση και να τους προτρέπουν να δώσουν ένα προιόν σε μια επιχείρηση και για αυτούς που δεν μπορούν να το κάνουν λόγω απόστασης.
Πρόσφατα ξεκίνησες τις “Ιστορίες σε Αναμονή”. Αυτές πως προέκυψαν; Τι πρόκειται να δούμε;
Οι ιστορίες σε αναμονή είναι μια προσπάθεια να αναδείξουμε τί έχει γίνει μέχρι σήμερα. Η δράση κλείνει αισίως τους 7 μήνες, πιστεύω ότι καθημερινά σε όλη την Ελλάδα γίνεται σπουδαίο έργο και όλο αυτό πρέπει με κάποιο τρόπο να το μάθει περισσότερο ο κόσμος για να βοηθηθούν ακόμα πιο πολλοί άνθρωποι στην καθημερινότητα τους. Πήρα λοιπόν μια κάμερα και πήγα να γνωρίσω από κοντά κάποιους ανθρώπους που έχουν ξεκινήσει την αναμονή στις επιχειρήσεις τους και όχι μόνο. Τους ζήτησα να μου πουν μια αληθινή ιστορία που για κάποιο λόγο τους έχει μείνει έντονα στη μνήμη. Μια ιστορία που θα μπορούσε να αγγίξει και άλλους ανθρώπους να μάθουν για τη δράση και να την ενισχύσουν με όποιο τρόπο μπορούν, είτε μιλώντας σε κάποιον φίλο τους για αυτήν, είτε προσφέροντας ένα προιόν σε κάποια από τις εκατοντάδες επιχειρήσεις που συμμετέχουν σε όλη την Ελλάδα, είτε προτρέποντας και άλλες επιχειρήσεις να το ξεκινήσουν. Τα βίντεο έχουν γυριστεί χωρίς κανένα budget, όπως είχε γίνει και με το πρώτο βίντεο (link εδώ) όπου έγινε γνωστή η ιδέα της δράσης στον κόσμο. Αυτό δυστυχώς περιορίζει τις ιστορίες που μπορούν να γυριστούν σαν “ντοκιμαντέρ”, γιατί ο εξοπλισμός είναι δανεικός από έναν φίλο ο οποίος συμμετέχει εθελοντικά και βοηθάει στο τεχνικό κομμάτι. Έχουμε γυρίσει 4 ιστορίες μέχρι τώρα, οι οποίες θα ανέβουν σταδιακά μέχρι τον Αύγουστο στην κεντρική μας σελίδα “Σε Αναμονή”. Τη Δευτέρα ανέβηκε η πρώτη ιστορία από το κέντρο της Αθήνας (βίντεο). Εύχομαι από Σεπτέμβρη να καταφέρω να γυρίσω πολλές ακόμα γιατί πραγματικά πιστεύω ότι αξίζει να μάθει ο κόσμος όσες περισσότερες γίνεται. Είναι ένας τρόπος να ευαισθητοποιηθούν και να εμνευστούν και άλλοι...
Από όταν ξεκίνησες όλη αυτή τη προσπάθεια έχει περάσει κάτι περισσότερο από 6 μήνες. Πως φαντάζεσαι τη δράση σου σε 5 χρόνια;
Μακάρι να μην υπάρχει την Ελλάδα η δράση της αναμονής σε 5 χρόνια. Να μην υπάρχει λόγος να το κάνει κανένα μαγαζί.
Πηγή: Υπεύθυνος Δημοσιογραφικής Τεκμηρίωσης
Αποστόλης Ζαβιτσάνος
