Πώς το παιχνίδι ήρθε να συναγωνιστεί την συνέντευξη; Ίσως η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό μας βλέποντας τον τίτλο είναι μια κανονική συνέντευξη ή μία κοροϊδία.
Αλλά εδώ μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό. Το παιχνίδι ή αλλιώς gaming είναι μία νέα μορφή συνέντευξης!
"Με τον όρο παιχνίδι εννοούμε μία δραστηριότητα με σκοπό την ψυχαγωγία ή ασκείται σαν εκπαιδευτικό εργαλείο. Στην ουσία, ο παίκτης υποβάλλεται σε μια ψυχική ή σωματική διέγερση ή πολλές φορές και τα δύο. Πολλά παιχνίδια βοηθάνε στην ανάπτυξη πρακτικών δεξιοτήτων, μπορεί να έχουν τη μορφή άσκησης ή να έχουν εκπαιδευτικό, προσομοιωτικό ή ψυχολογικό χαρακτήρα" (el.wikipedia.org).
Διαβάζοντας την παραπάνω παράγραφο, θα μπορούσαμε να βάλουμε την λέξη υποψήφιος συνεντευξιαζόμενος αντί για παίκτης, κάτι που αλλάζει όλο το παιχνίδι. Θα μου πείτε πως ο σκοπός της συνέντευξης δεν γίνεται για ψυχαγωγία, αλλά για να διεκδικήσουμε την επιθυμητή θέση εργασίας. Κι όμως, το gaming ήρθε για να μπει στον κόσμο προσφοράς-ζήτησης εργασίας.
Συνεχώς αναπτύσσονται νέα εκπαιδευτικά παιχνίδια σοβαρού σκοπού στρατηγικής (seriousgame.) Στόχος τους είναι να χρησιμοποιηθούν από εταιρείες τόσο για την επιλογή υποψηφίων όσο και για την αξιολόγηση και εκπαίδευση των εργαζομένων τους.
Μέσα από ένα βίντεο-παιχνίδι ή παιχνίδι οπτικού μυθιστορήματος, θα φαίνεται η πρόοδος του παίκτη και σύμφωνα με τις αποφάσεις του θα διεξάγονται συμπεράσματα σχετικά με το χαρακτήρα του. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται έμφαση στις δεξιότητες του υποψηφίου κι όχι στο τεχνικό κομμάτι.
Από την πλευρά της εταιρίας σαφώς υπάρχουν οφέλη, αλλά τι γίνεται από την πλευρά του υποψηφίου; Οι απόψεις διίστανται!
Τα πλεονεκτήματα είναι ότι εμφανίζονται οι δεξιότητες και τα χαρακτηριστικά, τα οποία δεν είναι τόσο εμφανή σε μία συνέντευξη και καταρρίπτεται η φράση ¨δεν μου γεμίζει το μάτι και δεν το πήραμε¨.
Όμως από την άλλη πλευρά, μήπως είναι μία μέθοδος που θα δηλητηριάσει τις ανθρώπινες σχέσεις; Χάνεται η δυνατότητα ο υποψήφιος να μάθει κι εκείνος κάποια στοιχεία για την εταιρία και να ψυχογραφήσει τον αντιπρόσωπό της. Ακόμα και ο συνεντευξιαστής δεν θα μπορεί να αναπτύσσει τα κριτήρια του. Με αυτό τον τρόπο η επαφή εργοδοτών και υποψηφίων γίνεται καθαρά απρόσωπη.
Όπως και να έχει, η κοινωνία εξελίσσεται και δυστυχώς ή ευτυχώς ορισμένες φορές πρέπει να ενημερωνόμαστε για το κάτι καινούργιο και να το αξιοποιούμε σύμφωνα με την κουλτούρα μας, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για εργασία, ένα κοινωνικό αγαθό.
Συμπερασματικά ή βάζουμε τον MarioLuigi στο Playstation να παίξουμε στον κόσμο της εργασίας ή παίρνουμε τον φίλο/η μας να παίξουμε στην γειτονιά μας.
Ελισάβετ Καλαρούτη- Executive Marketing Skywalker.gr
