Ανάσες βαριές κι ανασφαλείς που κόπηκαν στα δυο, ανάμεσα στα ερείπια μιας αλλοτινής ροής... Σκέψεις που δείλιασαν να ενηλικιωθούν, μήπως προδώσουν την ίδια τους την ύπαρξη... Σώματα μουδιασμένα, σε τόπο ψυχρό και χρόνο άδειο... Μάτια κενά, σαν σκοτεινές σπηλιές, να κοιτούν έναν ορίζοντα γυμνό νοήματος.... Χέρια υψωμένα να αναζητούν τον στόχο της γροθιάς, χωρίς ελπίδα... Χέρια προτεταμένα, έτοιμα να ξοδέψουν το χάδι τους, σε ένα ταμείο χωρίς αντάλλαγμα ή ρέστα... Καπνός από πικρά τσιγάρα, γέμισε...
Μη μου λες το όνομά σου, στο σαρκικό παιχνίδι το σώμα σου μόνο πρέπει να αφυπνιστεί, ποτέ το μυαλό και η καρδιά σου. Παρ' το κι έτσι, μια αρπαχτή μετά από μερικές κουβέντες στο αυτί, 5-6 σφηνάκια σε ένα τελειωμένο μπαράκι και το επόμενο πρωί δε σε ξέρω, δε με ξέρεις.
Αυτή είναι η κοινωνία μας πλέον. Οι άνθρωποι δεν ερωτεύονται, δεν προσπαθούν, δεν αγαπάνε. Προτιμούν βλέπεις τα εύκολα μονοπάτια, τις εύκολες αποφάσεις, τα εύκολα κρεβάτια.
Σταμάτησαν...
Τι δουλειές έκαναν μεταξύ άλλων ο Ντοστογιέφσκι, ο Μπάροουζ και ο Κέρουακ για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο;
Μπορεί τα έργα τους να διδάσκονται στα σχολεία και τα ονόματά τους να αποτελούν κοινό κτήμα, όμως στην αρχή της συγγραφικής σταδιοδρομίας τους τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Γι’ αυτό και οι συγγραφείς της ιστορίας μας υποχρεώθηκαν να αφιερώσουν μεγάλο μέρος του...
Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι συνυφασμένο με ατέλειωτες ώρες ηλιοφάνειας και ραστώνης δίπλα στη θάλασσα με ή χωρίς καρπούζι, φέτα και ψωμί. Και φυσικά οι επιλογές για να διαλέξει κανείς την παραλία στην οποία θα ανεβάσει μια φωτογραφία στα social media με hashtag «κορμί και αλάτι» είναι δύο. Ή να απλώσει το κορμί του στην άνεση μιας ξαπλώστρας που του προσφέρει απλόχερα και με ένα σεβαστό αντίτιμο μια οργανωμένη πλαζ ή να στρώσει την πετσέτα, τη ψάθα, το τεντάκι του βρε αδερφέ του σε μία...
Ανάσες βαριές κι ανασφαλείς που κόπηκαν στα δυο, ανάμεσα στα ερείπια μιας αλλοτινής ροής... Σκέψεις που δείλιασαν να ενηλικιωθούν, μήπως προδώσουν την ίδια τους την ύπαρξη... Σώματα μουδιασμένα, σε τόπο ψυχρό και χρόνο άδειο... Μάτια κενά, σαν σκοτεινές σπηλιές, να κοιτούν έναν ορίζοντα γυμνό νοήματος.... Χέρια υψωμένα να αναζητούν τον στόχο της γροθιάς, χωρίς ελπίδα... Χέρια προτεταμένα, έτοιμα να ξοδέψουν το χάδι τους, σε ένα ταμείο χωρίς αντάλλαγμα ή ρέστα... Καπνός από πικρά τσιγάρα, γέμισε...
Μη μου λες το όνομά σου, στο σαρκικό παιχνίδι το σώμα σου μόνο πρέπει να αφυπνιστεί, ποτέ το μυαλό και η καρδιά σου. Παρ' το κι έτσι, μια αρπαχτή μετά από μερικές κουβέντες στο αυτί, 5-6 σφηνάκια σε ένα τελειωμένο μπαράκι και το επόμενο πρωί δε σε ξέρω, δε με ξέρεις.
Αυτή είναι η κοινωνία μας πλέον. Οι άνθρωποι δεν ερωτεύονται, δεν προσπαθούν, δεν αγαπάνε. Προτιμούν βλέπεις τα εύκολα μονοπάτια, τις εύκολες αποφάσεις, τα εύκολα κρεβάτια.
Σταμάτησαν...
Τι δουλειές έκαναν μεταξύ άλλων ο Ντοστογιέφσκι, ο Μπάροουζ και ο Κέρουακ για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο;
Μπορεί τα έργα τους να διδάσκονται στα σχολεία και τα ονόματά τους να αποτελούν κοινό κτήμα, όμως στην αρχή της συγγραφικής σταδιοδρομίας τους τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Γι’ αυτό και οι συγγραφείς της ιστορίας μας υποχρεώθηκαν να αφιερώσουν μεγάλο μέρος του...
Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι συνυφασμένο με ατέλειωτες ώρες ηλιοφάνειας και ραστώνης δίπλα στη θάλασσα με ή χωρίς καρπούζι, φέτα και ψωμί. Και φυσικά οι επιλογές για να διαλέξει κανείς την παραλία στην οποία θα ανεβάσει μια φωτογραφία στα social media με hashtag «κορμί και αλάτι» είναι δύο. Ή να απλώσει το κορμί του στην άνεση μιας ξαπλώστρας που του προσφέρει απλόχερα και με ένα σεβαστό αντίτιμο μια οργανωμένη πλαζ ή να στρώσει την πετσέτα, τη ψάθα, το τεντάκι του βρε αδερφέ του σε μία...