Το ζητούμενο των επιχειρήσεων και άρα των ανθρώπων δεν είναι μόνο να βρουν το «γιατί, πώς, τι», να βρουν δηλαδή τον σκοπό τους, τα εργαλεία που θα τους βοηθήσουν να τον υλοποιήσουν αλλά και τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που θα παραγάγουν ώστε να τον εκφράσουν. Το ζητούμενο των επιχειρήσεων είναι να μπορέσουν να ευθυγραμμίσουν αυτές τις τρεις συνιστώσες, ώστε στο τέλος κάθε μέρας να νιώθουν ότι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, ότι λειτούργησαν με γνώμονα την αειφορία, ότι παρήγαγαν αλλά και υλοποίησαν ιδέες που τους εκφράζουν και ταυτόχρονα εκφράζουν και άλλους συνανθρώπους τους. Να νιώθουν ότι απαντούν στις προκλήσεις της εποχής γρήγορα και αποτελεσματικά. Το ζητούμενο των επιχειρήσεων και άρα των ανθρώπων είναι να καταφέρουν να ευθυγραμμίσουν τις δράσεις τους με τα αποτελέσματα που θέλουν να έχουν βάσει του σκοπού τους.
Και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε εκείνες τις επιχειρήσεις και άρα σε εκείνους τους ανθρώπους που αποζητούν το εύκολο και γρήγορο κέρδος, που πατούν επί πτωμάτων για να αναδειχθούν και να επιβάλουν την ηγεμονία τους εις βάρος των συνανθρώπων τους αλλά και του περιβάλλοντος. Αναφερόμαστε σε όλους εκείνους που έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο μόνος τρόπος για να υπάρχουν τόσο οι ίδιοι αλλά και οι επόμενες γενιές είναι να δημιουργούν «μεγάλες στιγμές», που μένουν στην ιστορία, που αλλάζουν θετικά την πραγματικότητα για όλους.
Αυτές οι επιχειρήσεις, αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν θέλουν:
· Οι ιδέες τους και τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες τους στα οποία μετασχηματίζονται να είναι μετα-καινοτόμα.
· Οι συνάνθρωποί τους να τους πιστέψουν, ώστε να καταφέρουν να πετύχουν στόχους που τους ξεπερνούν.
· Την αφοσίωση από τους πελάτες τους, τους συνεργάτες τους, τους ανθρώπους των ομάδων στις οποίες ανήκουν, ώστε να χτίζουν όλοι μαζί ένα καλύτερο αύριο.
· Την προσοχή, που πηγάζει από την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση. Να τους παίρνουν στα σοβαρά, να τους ακούν και να μοιράζονται ιδέες, σκέψεις, απόψεις με άνεση και χωρίς φόβο.
· Την επιβεβαίωση με τη μορφή ενός «μπράβο», μιας ανταμοιβής, για να έχουν το κουράγιο να συνεχίσουν την προσπάθεια.
· Πραγματικά να νοιάζονται οι άλλοι γι’ αυτούς.
Τα θέλουν όλα αυτά. Όμως πολλές επιχειρήσεις, πολλοί άνθρωποι, ενώ ξεκινούν με όρεξη και όραμα, επενδύοντας χρόνο και χρήμα στις ιδέες τους και στις δράσεις τους, τελικά δεν καταφέρνουν να επιτύχουν την πολυπόθητη βιωσιμότητα, γιατί (σε αντιστοιχία με αυτά που θέλουν):
· Δεν μπαίνουν στη θέση των συνανθρώπων τους. Δεν συναισθάνονται. Στερούνται υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης.
· Δεν καταφέρνουν να κάνουν τους άλλους να τους εμπιστευτούν, διότι κινούνται με βάση την προχειρότητα και την τυχαιότητα.
· Δεν δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό. Δεν δημιουργούν τον δικό τους κώδικα ηθικής βασισμένο στη δικαιοσύνη και στην αειφορία.
· Δεν καταφέρνουν να παράγουν αληθινή αξία, διότι είτε μιμούνται ό,τι υπάρχει είτε δεν μπορούν να προσφέρουν αξία και να την κάνουν γνωστή αποτελεσματικά εκεί που πρέπει.
· Φοβούνται να πάρουν ρίσκο τη στιγμή που πρέπει, ώστε η απόδοση της επένδυσής τους να είναι αυτή που θέλουν αλλά και έχουν ανάγκη. Δεν τολμούν το διαφορετικό και συνεχίζουν να κάνουν ό,τι έκαναν ακόμα κι αν δεν τους αρέσει.
· Τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που παράγουν δεν προσφέρουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα στις ζωές των συνανθρώπων τους αλλά και του πλανήτη Γη, ώστε να νοιάζονται οι υποψήφιοι καταναλωτές να τους ακολουθήσουν.
Δεν φτάνει μόνο να βρούμε το «γιατί, πώς, τι». Θα πρέπει να τα ευθυγραμμίσουμε χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα των προαναφερθέντων πρακτικών και τρόπων δράσης. Έτσι μόνο θα έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Και υπάρχουν τρόποι για να τα καταφέρουμε.
Δήμητρα Ζερβάκη, Ε.Μ.Β.Α.,P.M.P.,T.T.T.,
