Σε ποιον δεν αρέσει να δοκιμάζει νέα πράγματα, να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα ή να πειραματίζεται με κάτι διαφορετικό; Κάποιος μπορεί να θέλει να αλλάξει δουλειά, κάποιος άλλος να ζητήσει αύξηση κ.ο.κ.
Σκεφτείτε ότι έχετε αποφασίσει τι θέλετε να κάνετε. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται σχεδόν αυτόματα ένα «ανθρωπάκι» στο μυαλό σας που αρχίζει να κάνει διάφορες ερωτήσεις χωρίς να σας ρωτήσει αν εσείς θέλετε να το ακούσετε. Θα σας πει πως είναι καλό να κάνετε λάθη, πως θα μάθετε από τα λάθη σας, ότι χαίρεται που δοκιμάζετε νέα πράγματα ή ότι αξίζει να ρισκάρετε.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό το ανθρωπάκι θα σας δώσει επιπλέον κίνητρα και θα σας παρακινήσει περισσότερο, στη χειρότερη των περιπτώσεων θα συμβούν τα εξής: α. θα σας κάνει να έχετε αμφιβολίες για αυτό που σκέφτεστε να κάνετε με αποτέλεσμα να πέσετε σε παγίδες ή β. τα πιθανά προβλήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσετε θα τα ερμηνεύσετε με λάθος τρόπο, θα τα δείτε ως εμπόδια, τα οποία θα σας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια επίσης σε παγίδες.
Η παγίδα της ντροπής
Έχεις ένα όνειρο εδώ και πολλά χρόνια, το έχεις ψάξει, τα έχεις οργανώσει όλα. Τι μένει; Να το πραγματοποιήσεις. Εκείνη τη στιγμή έρχεται η σκέψη στο μυαλό σου «τι θα πούνε οι φίλοι σου». Μάλλον θα σε κοροϊδέψουν, ίσως να σε ειρωνευτούν. Τι κάνεις; Τελικά τα παρατάς, αφού μόλις έπεσες στην παγίδα της ντροπής. Ορισμένες φορές θέλουμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο ή να αλλάξουμε κάτι και δεν το τολμούμε γιατί φοβόμαστε ότι στην περίπτωση της αποτυχίας θα φανούμε ανόητοι ή ότι θα μας κοροϊδέψουν οι γύρω μας.
Με αυτό τον τρόπο σκέψης θα μένουμε πάντα στάσιμοι και ο φόβος μήπως εκτεθούμε ανά πάσα στιγμή θα αποτελεί το νούμερο ένα εμπόδιο στην πρόοδό μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, για να γίνουμε καλύτεροι, πρέπει να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός. Για να το πετύχουμε, το καλύτερο είναι να κάνουμε αυτό που θέλουμε χωρίς δεύτερες σκέψεις για το πώς θα το δουν οι υπόλοιποι γύρω μας.
Η παγίδα της εκλογίκευσης
Προσπαθούμε να εκλογικεύσουμε τα πάντα και χάνουμε πολύτιμο χρόνο προσπαθώντας να μαντέψουμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα όσων κάνουμε.
Σε αυτή την παγίδα παραλίγο να πέσω εγώ πριν από τη δημιουργία του blog μου. Αρχικά, όταν σκέφτηκα την ιδέα μιας προσωπικής ιστοσελίδας, ενθουσιάστηκα και πίστεψα ότι είναι ένας τομέας στον οποίο έχω μεγάλη εμπειρία και θα μπορέσω να αντεπεξέλθω. Έπειτα από λίγες ημέρες άρχισαν οι αμφιβολίες. Ενώ είχα αναλύσει τα πάντα στο μυαλό μου, υπήρχαν θέματα που μου δημιουργούσαν άγχος και αρνητικότητα.
Τελικά το τόλμησα, και μέχρι τώρα δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό που να μην χαίρομαι που έκανα πράξη τη σκέψη μου και κατάφερα όχι μόνο να δημιουργήσω τη συγκεκριμένη σελίδα, αλλά να προσθέτω συνεχώς νέα άρθρα που θεωρώ πως είναι ενδιαφέροντα και χρήσιμα για τους επισκέπτες.
Πολλές φορές κατά τη διαδικασία της προετοιμασίας μας για κάτι λέμε στον εαυτό μας «ίσως και να μην έχει τόση σημασία αυτό που θέλω να κάνω», «η προσπάθειά μου είναι μάταιη», «γιατί να ξεβολευτώ, μια χαρά είμαι» κ.ά. Η ανάλυση των στόχων μας είναι μεν σημαντική για να προβλέψουμε πιθανά προβλήματα, αλλά, αν το παρακάνουμε, το αποτέλεσμα θα είναι να μας κυριεύσουν οι αμφιβολίες και να μείνουμε στο ίδιο σημείο χωρίς να έχουμε καταφέρει απολύτως τίποτα. Μην ξεχνάτε ότι συνήθως δεν μετανιώνουμε για ό,τι έχουμε κάνει αλλά για ό,τι δεν έχουμε κάνει.
Η παγίδα των εξωπραγματικών προσδοκιών
Κάποιοι νομίζουν ότι όλα είναι εύκολα και βάζουν υψηλούς και σχεδόν ακατόρθωτους στόχους. Όταν διαπιστώσουν ότι θέλει κόπο για να τους πετύχουν, απλώς παραιτούνται. Έτσι, η απογοήτευση είναι μεγαλύτερη και ο στόχος απομακρύνεται. Το καλύτερο είναι να θέτουμε στους εαυτούς μας ρεαλιστικούς στόχους, που θα μας ανεβάσουν ένα σκαλοπάτι παραπάνω. Σε οποιαδήποτε προσπάθεια σκοπός είναι να βλέπουμε τη βελτίωσή μας, έτσι ώστε να έχουμε το κίνητρο για να συνεχίσουμε. Σκεφτείτε για ένα λεπτό μήπως όλες οι προσπάθειές σας που εσείς νομίζετε αποτυχημένες τελικά δεν ήταν, διότι είχατε ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά. Στη ζωή μας πολλές φορές πετυχαίνουμε πράγματα χωρίς καν να το καταλάβουμε λόγω των υψηλών απαιτήσεών μας.
Η παγίδα της αδικίας
Πόσες φορές έχουμε πει ότι «η ζωή είναι άδικη», «γιατί έτυχε αυτό σε μένα», «όλα μου πάνε στραβά». Φυσικά κάποιες φορές έχουμε δίκιο, υπάρχουν όμως και στιγμές που σπαταλάμε τον χρόνο μας προσπαθώντας να δικαιωθούμε και να βρούμε λογικές εξηγήσεις για κάτι που μας συνέβη. Ουσιαστικά αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε αυτό που μας συμβαίνει και να προχωρήσουμε παρακάτω. Η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και οι δυσκολίες πάντα θα υπάρχουν.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τη στιγμή που μας συμβαίνει κάτι άσχημο δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά, με το πέρασμα του χρόνου ή σε μια επόμενη δυσκολία κοιτάμε πίσω και αντιλαμβανόμαστε ότι μπορούσαμε να αντιδράσουμε καλύτερα και αποτελεσματικότερα αν δεν πέφταμε στην «παγίδα της αδικίας». Αν χρονοτριβούμε με σκέψεις περί αδικίας, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις και τις δικαιολογίες για να μην προσπαθήσουμε για τίποτα.
Η παγίδα της κατάλληλης στιγμής
Θέλουμε να κάνουμε κάτι και περιμένουμε πότε θα έρθει η κατάλληλη στιγμή, αυτή η στιγμή δεν έρχεται ποτέ και εμείς, με τη σειρά μας, βολευόμαστε και περιμένουμε. Θέλουμε να ζητήσουμε αύξηση στη δουλειά μας, ξέρουμε ότι το αξίζουμε, γνωρίζουμε τις ικανότητές μας, αλλά δεν το κάνουμε πράξη ποτέ. Λέμε αστείες δικαιολογίες στον εαυτό μας και επαναπαυόμαστε, ξέρουμε ότι είναι λάθος, αλλά προφανώς φοβόμαστε τις συνέπειες. Το καλύτερο σε αυτή την περίπτωση είναι να σκεφτούμε τι θα χάσουμε αν αφήσουμε τον χρόνο να περνά και να πάρουμε την απόφαση να δραστηριοποιηθούμε.
Είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο να περιμένεις να έρθει κάτι, να σου συμβεί κάτι ή να αλλάξει μια συνθήκη της ζωής σου. Σίγουρα πολλά πράγματα δεν εξαρτώνται από εμάς, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πως πάντα υπάρχουν εκκρεμότητες που μας χαλάνε τη διάθεση και μπορούμε να τις αλλάξουμε (τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι έχουμε προσπαθήσει). Η αναβλητικότητα είναι σύνηθες φαινόμενο, και το πρώτο βήμα για να την καταπολεμήσεις είναι η δράση. Τελείωσε αυτό που έχεις ξεκινήσει ή κάνε τα πρώτα βήματα για κάτι καινούργιο. Η κατάλληλη στιγμή ήρθε, απλώς πρέπει να την αφήσεις να σε οδηγήσει.
Η παγίδα της έμπνευσης
Συνήθως ξεχνάμε ότι, για να ξεκινήσουμε κάτι δεν χρειάζεται να είμαστε άψογοι, αλλά, για να γίνουμε άψογοι σε κάτι, θα πρέπει από κάπου να αρχίσουμε. Υπάρχουν πολλοί ανάμεσα μας που περιμένουν να τους έρθει η έμπνευση για να κάνουν κάτι. Είναι μια πολύ καλή δικαιολογία για πολλά πράγματα που μας συμβαίνουν καθημερινά. Αν πέσουμε σε αυτή την παγίδα, είμαστε σίγουροι ότι έχουμε δίκιο για την αναβλητικότητά μας και δεν ακούμε κανέναν.
Σε αυτό το σημείο έρχεται και η βασική διαφορά ανάμεσα σε έναν ερασιτέχνη και έναν επαγγελματία. Ερασιτέχνης είναι αυτός που θα δοκιμάσει κάτι μόνο όταν θέλει και επαγγελματίας είναι αυτός που θα κάνει αυτό που πρέπει όποια και να είναι η διάθεσή του, ακόμη και αν δεν έχει έμπνευση. Ο Τόμας Έντισον έχει πει: «Η μεγαλοφυΐα είναι 1% έμπνευση και 99% προσπάθεια».
Χριστίνα Μπόιτση,
Συντάκτης Myintervew.gr
