Αγαπητέ εργοδότη,
Σε βλέπω να κάθεσαι στο γραφείο σου και θέλω να έρθω να χτυπήσω την πόρτα και να σου μιλήσω, έχω να σου πω τόσα πολλά. Σ’ τα έχω ήδη πει μέσα στο μυαλό μου και είμαι σίγουρος ότι τα περισσότερα τα γνωρίζεις. Δεν πειράζει, σε καταλαβαίνω και πολλές φορές κάνω τα στραβά μάτια, γιατί δεν γίνεται διαφορετικά, και οι λόγοι είναι ευνόητοι. Είσαι το αφεντικό και είμαι ο υπάλληλος.
Ξεκινάω γράφοντάς σου ότι εμείς οι υπάλληλοι είμαστε άνθρωποι, όχι ρομπότ. Άνθρωποι με αισθήματα, με προβλήματα, με οικογένεια, με παρελθόν και φυσικά με μέλλον. Δεν είμαστε τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι είσαι εσύ. Εκνευριζόμαστε και εμείς, απογοητευόμαστε και εμείς, αγχωνόμαστε και εμείς, χαιρόμαστε και εμείς και, δυστυχώς για εσένα που είσαι ο εργοδότης, επηρεαζόμαστε πολλές φορές αρνητικά από τη συμπεριφορά σου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η αναμενόμενη απόδοση. Είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ, απλώς θέλω να σου πω ότι εσύ χάνεις, όχι εμείς.
Όσον αφορά στις απαιτήσεις σου από έναν υπάλληλο, μου κάνει πραγματικά εντύπωση πώς περιμένεις τη μέγιστη απόδοση όταν αυτές δεν είναι ρεαλιστικές. Προφανώς ό,τι και να κάνει κανείς, είναι ήδη καταδικασμένος να μην φέρει εις πέρας την όποια εργασία του έχεις αναθέσει, εσύ δεν θα είσαι ικανοποιημένος. Όρισε εφικτούς και ρεαλιστικούς στόχους και θα δεις μεγάλη διαφορά σε πάρα πολλούς τομείς.
Συνεχίζοντας στο ίδιο θέμα, θα ήθελα να σου αναφέρω δύο λέξεις: «αναγνώριση» και «επιβράβευση». Να ήξερες πόσο σημαντικά είναι αυτά τα δύο για εμάς τους υπαλλήλους, είναι η κινητήρια δύναμή μας. Ένα «μπράβο» μπορεί να αλλάξει σχεδόν τα πάντα, μια θετική κουβέντα σου, ακόμη και μια απλή χαμογελαστή «καλημέρα», μπορούν να αποφέρουν τόσα πολλά στη δουλειά σου και δεν κοστίζουν τίποτα απολύτως. Η νοοτροπία «και ο άγιος φοβέρα θέλει» έχει παλιώσει, δεν αποτελεί κίνητρο για κανέναν και σε ζημιώνει με πολλούς τρόπους.
Κάτι άλλο που ήθελα να σου γράψω είναι μια παρομοίωση που κάνω πολλές φορές όταν σε βλέπω να συμπεριφέρεσαι κάπως και θα ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα να σου μιλήσω για αυτό, να σου εξηγήσω με επιχειρήματα ότι είσαι άδικος, ναι, άδικος, αυτή η λέξη νομίζω πως είναι η καταλληλότερη. Η συμπεριφορά σου κάποιες φορές θυμίζει ορισμένους άνδρες πριν πολλές δεκαετίες, οι οποίοι, ενώ είχαν δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, αν τους ρωτούσες, θα σου απαντούσαν «έχω ένα παιδί και μία κόρη». Έτσι και εσύ, διαχωρίζεις τους υπαλλήλους σου σε παιδιά και κόρες, από την μια πλευρά είναι οι εργατικοί και θεωρητικά πρόθυμοι υπάλληλοι που νομίζεις ότι θα έδιναν τα πάντα για την εταιρία σου και από την άλλη πλευρά έχεις τα ρομπότ, που θεωρείς ότι δεν κάνουν σχεδόν τίποτα σωστά, αλλά παρ’ όλα αυτά τα κρατάς.
Ένα από τα πράγματα που έμαθα στο σχολείο πριν πολλά πολλά χρόνια ήταν «μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν», το άκουγα συχνά και από τους γονείς μου και δυστυχώς μεγάλωσα με την αφέλεια ότι όλος ο κόσμος σκέφτεται το ίδιο. Πόσο λάθος έκανα. Προφανώς εσύ δεν το άκουσες ποτέ…
Το θετικό και ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον βοηθά τα μέγιστα στην αποδοτικότητα των υπαλλήλων. Το ξέρουν όλοι και πιστεύω ότι το γνωρίζεις και εσύ. Eπίσης θεωρώ ότι νομίζεις ότι το περιβάλλον στην εταιρία σου είναι ευχάριστο και ότι οι υπάλληλοί σου έρχονται με διάθεση και χαμόγελο. Έχεις δίκιο, το περιβάλλον είναι ευχάριστο, η δουλειά μάς αρέσει και ερχόμαστε με καλή διάθεση, αλλά σχεδόν πάντα θα βρεις έναν τρόπο να το αλλάξεις, να αφανίσεις το όποιο χαμόγελό μας λες και είναι κάτι κακό, λες και όποιος χαμογελά δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του. Δεν ξέρω ποιος σου είπε ότι αυτή η πολιτική αποδίδει, αλλά μετά από τόσα χρόνια ως εργοδότης θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχες καταλάβει ότι κάνει μόνο κακό στην εταιρία σου, στους υπαλλήλους σου και κατ’ επέκταση σε σένα τον ίδιο.
Ολοκληρώνοντας το γράμμα μου, θα ήθελα να σου πω ότι έχω καταλάβει ότι είσαι καλός άνθρωπος μεν, αλλά έχεις και κάποια ελαττώματα, όπως όλοι οι άνθρωποι. Μην ξεχνάς όμως ότι τα δικά σου ελαττώματα επηρεάζουν και καθορίζουν ανθρώπινες ζωές, οικογένειες και καριέρες, άρα θα έπρεπε να σκέφτεσαι τουλάχιστον δύο φορές σε ποιον, πότε, τι και με ποιο τρόπο θα μιλήσεις. Όπως εσύ ως εργοδότης, έτσι και εμείς ως υπάλληλοι θέλουμε να έχουμε τη δουλειά μας. Όταν την κάνουμε ευχάριστα και χωρίς φόβο, τότε όλοι είμαστε κερδισμένοι.
Με εκτίμηση,
Ένας υπάλληλος
Χριστίνα Μπόιτση,
Συντάκτης Myintervew.gr
