Αρκετά συχνά παρατηρούμε υποψηφίους να έχουν βιογραφικό σε μορφή «Europass». Ας δούμε ωστόσο από τη μεριά μας γιατί δεν θα προτείναμε το «Europass».
- Συνήθως το «Europass»-βιογραφικό χρησιμοποιείται για αιτήσεις απασχόλησης σε θέσεις φορέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε και χρειάζεται όλοι οι υποψήφιοι να παρουσιάζουν το προφίλ τους στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, ώστε να γίνεται δίκαιη αξιολόγηση. Επομένως, αν δεν είμαστε υποψήφιοι για την Ε.Ε., τότε γιατί να έχουμε «Europass;»
- Γενικώς είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε μορφή «template» βιογραφικού. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, η κάθε καριέρα είναι μοναδική, η κάθε προσωπικότητα είναι μοναδική – οπότε γιατί να ακολουθούμε όλοι το ίδιο καλούπι; Πώς θα ξεχωρίσει ο καθένας από εμάς, αν όλοι έχουμε την ίδια μορφή βιογραφικού;
- Είναι γεγονός πως όταν έχω στα χέρια μου μια στοίβα με βιογραφικά «Europass», χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να συνδέσω στο μυαλό μου τον άνθρωπο (τον οποίο έχω γνωρίσει ή με τον οποίο έχω μιλήσει) με το βιογραφικό του, απ’ όσο χρειάζομαι όταν έχω διαφορετικά μεταξύ τους βιογραφικά και αυτό επειδή είναι όλα ίδια μεταξύ τους.
- Το «Europass» περιέχει πυκνογραμμένη πληροφορία, στεγνή από ουσία. Ενότητες όπως «κοινωνικές δεξιότητες», «τεχνικές δεξιότητες» και «δεξιότητες πληροφορικής» έχουν περάσει πλέον στη σφαίρα του ρετρό. Ενότητες όπως «soft/hard skills» ή «IT skills», χωρίς να γράφει κανείς την ιστορία της ζωής του και να κουράζει με τετριμμένες εκφράσεις που φαίνεται ότι προσπαθούν να πείσουν, είναι «more than OK» για μένα.
- Το να γράφει κανείς αναλυτικά το προφίλ των εταιριών που έχει δουλέψει, διευθύνσεις, περιγραφές κτλ., διευθύνσεις σχολών, τομείς ενδιαφέροντος κτλ. το βρίσκω απλά σπατάλη χώρου και χρόνου. Μόνο οι βασικές πληροφορίες πρέπει να αναγράφονται στο βιογραφικό – αν θέλω να βρω τη διεύθυνση ή τον τομέα μιας εταιρίας, τα βρίσκω μόνος μου ή ζητώ από τον υποψήφιο να μου τα στείλει με ένα e-mail. Προτιμώ να εκμεταλλευτεί τον χώρο που πιάνουν αυτές οι πληροφορίες για να περιγράψει, για παράδειγμα, με περισσότερες λεπτομέρειες κάποια «projects» με τα οποία έχει ασχοληθεί ή να αναφερθεί σε κάποια πτυχιακή/διπλωματική εργασία.
- Πινακάκι με τις ξένες γλώσσες, το οποίο συνήθως πιάνει ένα μεγάλο σχετικά κομμάτι της σελίδας: δεν είμαι εξεταστής του Palso, ούτε του Michigan, ούτε της Σορβόννης, ούτε αξιολογώ έναν υποψήφιο στο αν μιλά, γράφει ή καταλαβαίνει κάποια ξένη γλώσσα και σε τι επίπεδο. Αν αναφέρει στο βιογραφικό του ότι έχει ένα πτυχίο κάποιας γλώσσας, στην Ελλάδα ζω, καταλαβαίνω τι επίπεδο έχει - κι αν δεν είμαι σίγουρος, τον ρωτώ. Εκτός αν δίνει εξετάσεις για μεταφραστής, διερμηνέας ή ξεναγός που δεν είναι η ειδικότητα που μπορώ να αξιολογήσω.
- Πολλοί νέοι κυρίως υποψήφιοι που μόλις έχουν βγει από τη σχολή και με ρωτούν «τι βιογραφικό να χρησιμοποιήσω;», βλέπουν το «Europass» ως εύκολη λύση. Κι εγώ έχω πέσει σε αυτή την παγίδα. Η απάντησή μου είναι κάθε φορά η ίδια: «Ψ-ά-ξ-ε». Ψάξε στο google, ψάξε στα social media, ρώτα κάποιον φίλο/συνάδελφο/συμφοιτητή που είναι πιο έμπειρος, αλλά μην υιοθετήσεις ένα συγκεκριμένο «template». Η λύση που προτείνω είναι να δεις διάφορα δείγματα και να υιοθετήσεις στοιχεία που σου ταιριάζουν, κι έτσι να χτίσεις ένα βιογραφικό που να αντιπροσωπεύει την προσωπικότητά σου. Εξάλλου, σε ένα βιογραφικό σημείωμα δεν βλέπουμε μόνο το τεχνικό προφίλ και τις αντικειμενικές δεξιότητες κάποιου υποψηφίου για εργασία, αλλά και στοιχεία της προσωπικότητάς του (δημιουργικότητα, φαντασία, αποφασιστικότητα, ικανότητα να μιλήσει για τον εαυτό του σε πυκνό λόγο, τι ακριβώς ψάχνει για την καριέρα του κτλ.).
Πού καταλήγουμε; Φυσικά και μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιεί «Europass» ή γενικώς κάποιο «template», αν αυτό του ταιριάζει κι αν ο ίδιος αισθάνεται ότι τον αντιπροσωπεύει ως επαγγελματία. Όμως η μικρή πείρα που έχω αποκτήσει στον χώρο έχει αποδείξει ότι με ένα καλογραμμένο, μοναδικό βιογραφικό και φυσικά μια καλή προετοιμασία για τη συνέντευξη εργασίας, είναι πολύ πιο πιθανό να ξεχωρίσουμε ως υποψήφιοι.
Θάνος Λουμπρούκος
