Μπορεί στον επιχειρηματικό κόσμο να μην μας οδηγούν απευθείας στην κόλαση, αυτές όμως οι 7 κακές συνήθειες ή συμπεριφορές βάζουν όπισθεν στην επιτυχία- προσωπική και εταιρική. Κι αν για την εκκλησία η μόνη σωτηρία έρχεται από την εξομολόγηση, για τις επιχειρήσεις τα μέτρα είναι μάλλον πιο δραστικά: άμεση αλλαγή.
Αλαζονεία: Λένε ότι είναι το μεγαλύτερο από τα αμαρτήματα, και δε θα διαφωνήσουμε μ’ αυτό. Ένας εργαζόμενος ή επιχειρηματίας με αλαζονική συμπεριφορά, που πιστεύει ότι γνωρίζει τα πάντα, δε χρειάζεται διόρθωση ούτε εξέλιξη και είναι εξ ορισμού ανώτερος από τους υπόλοιπους είναι ένα δυσλειτουργικό μέλος οποιασδήποτε ομάδας. Καμία θέση και κανένα αξίωμα δε δικαιολογεί την αλαζονεία, κανένα πτυχίο και κανένα επίτευγμα. Τόσο απλά.
Οκνηρία: Επικίνδυνη και βλαβερή, προς όλες τις κατευθύνσεις: Ο οκνηρός βαριέται τη δουλειά του γιατί δε του ταιριάζει και δε τον εμπνέει, άρα είναι καταδικασμένος να μείνει στάσιμος ή και να αποτύχει. Από την άλλη, η επιχείρηση ή η ομάδα που πρέπει να συμβιώσει με τον οκνηρό, σέρνει διαρκώς ένα βαρίδι, προσπαθώντας να καλύψει τα κενά της μη παραγωγικότητάς του. Lose-Lose δηλαδή.
Λαιμαργία: Στον κόσμο των επιχειρήσεων, το αντίστοιχό της είναι ο συγκεντρωτισμός. Ένας επιχειρηματίας ή εργαζόμενος που «τρώει» τα καθήκοντα και τις ευθύνες των άλλων γιατί δε μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Στο τέλος γεμίζει από ευθύνες σε βαθμό που δε μπορεί να λειτουργήσει καν κι αφήνει γύρω του μια ομάδα χωρίς ευκαιρίες, χωρίς παρακίνηση και με διαλυμένο ηθικό.
Λαγνεία: Στο περιβάλλον που συζητάμε, περιγράφει οποιαδήποτε ανήθικη συμπεριφορά, η οποία επιλέγεται για να φέρει αποτέλεσμα με το λιγότερο δυνατό κόπο. Ο ανήθικος συνεργάτης ή η ανήθικη εταιρεία, ειδικά στην εποχή των social media αργά ή γρήγορα θα διαπομπευτεί, με τρόπο σκληρό και ακριβό (βλέπε Volkswagen σήμερα…).
Απληστία: Περιγράφει συχνά πωλητές και επιχειρηματίες που προκειμένου να μη χάσουν μια μονάδα του σημερινού τους κέρδους, θυσιάζουν τη μελλοντική σχέση με τον πελάτη. Ο άπληστος θα καταφύγει σε ψέματα, θα ανεβάσει τις τιμές για να τους κάνει μετά έκπτωση, θα ξεχάσει να διορθώσει μια παραπλανητική σήμανση, θα καθυστερήσει τις πληρωμές των συνεργατών του, δε θα επενδύσει στην τεχνολογία, παραβλέποντας ότι, σε μια αγορά που κοιτάζει μπροστά, εκείνος κοιτάζει μόνο την τσέπη του.
Οργή: Για οποιοδήποτε λόγο και σε οποιοδήποτε περιβάλλον, τα αποτελέσματα της οργής είναι πάντα ίδια: καταστρεπτικά. Και όμως είναι πολύ συχνό φαινόμενο να βλέπουμε κακή εξυπηρέτηση εξαιτίας θυμωμένων υπαλλήλων, οργισμένους managers να φωνάζουν στην ομάδα τους, εκδικητικές, μνησίκακες συμπεριφορές ως αντίδραση σε ένα παράπονο ή κακό σχόλιο. Όπως όμως κανείς δε μπορεί να διατηρήσει μια μακροχρόνια σχέση με έναν άνθρωπο γεμάτο ξεσπάσματα, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις επιχειρήσεις που δε μπορούν να συγκρατήσουν το θυμό τους… Αντίο πιστοί πελάτες!
Ζηλοφθονία: Αυτή η ανάγκη να γκρεμίσουμε ο,τιδήποτε επιτυχημένο δούμε, να ισοπεδώσουμε μια νέα, ελπιδοφόρα προσπάθεια, να ρίξουμε λάσπη σε έναν συνάδελφο που τα καταφέρνει καλά. Η ζηλοφθονία όπως και η οκνηρία βλάπτει εξίσου αυτόν που τη βιώνει κι αυτόν που την υφίσταται: τον πρώτο γιατί του ακρωτηριάζει την αίσθηση της προσπάθειας και της έντιμης επιτυχίας και τον δεύτερο γιατί του στερεί την επιβράβευση που θα έπρεπε να λάβει. Αυτή η κλειστόμυαλη λογική, όμως, του «Αν δεν πετύχω εγώ, τότε κανείς δεν αξίζει να πετύχει» δε ταιριάζει σε κανένα μοντέλο ηγεσίας ή ομαδικότητας.
Agapi Manarioti, PhD (c), MBA, ACIM
Marketing Consultant and Trainer
